Inspiratie Archieven - Petra Smolders

Hoe de onvoorwaardelijke lening leiden tot een onvoorwaardelijke gift

Dankzij het onvoorwaardelijke vertrouwen van tien mensen leenden wij vorig jaar december een bedrag van in totaal €5000,-.

Vorig jaar december was onze bankrekening leeg en net als al eerder stonden wij voor de keuze; doen wat voor ons klopt, blijven vertrouwen op ons pad of gaan werken voor geld en daarmee een zijweg nemen die niet klopt. Het onvoorwaardelijk pad of het pad van voor-wat-hoort-wat? Al eerder stonden we op dat kruispunt, vorig jaar was de keuze makkelijk. En rotsvast vertrouwen in ons pad, dat wij GEEFeconomie noemen, bracht ons de inspiratie voor een onvoorwaardelijke lening.

Met een bedrag van €5000,- zouden wij lang genoeg vooruit kunnen, totdat er weer meer geld naar ons toe zou stromen. Een grootst vertrouwen en het blijven meestromen met wat goed voelt deed ons zeker weten dat onze waarde meer en meer gezien zou worden en dat daar ook geld naar toe zou stromen. Vanuit dat vertrouwen konden we geld lenen.

We deden een openlijke oproep om van tien mensen elk €500,- te mogen lenen. Onvoorwaardelijk natuurlijk, vanuit ondersteuning en liefde, met vanuit ons de intentie om het geld binnen twee jaar terug te betalen.

Het was magisch wat er gebeurde…binnen een week hadden we 8 toezeggingen! Acht mensen die onvoorwaardelijk in ons geloven en er op vertrouwden dat wij ‘hun’ geld zouden inzetten en gebruiken om de wereld mooier te maken. Een aantal weken later volgden nog twee mensen…ons streefbedrag was bereikt!

Er stroomden zoveel meer dan geld naar ons toe! Wat een ondersteuning en liefde voelden wij…tien mensen die bij wilden dragen aan onze keuzes, in ons geloven en ons zien. Wat een geweldig gevoel!

Doordat wij een jaar geleden de onvoorwaardelijke lening ontvingen en konden blijven doen waar wij in geloven en konden wij blijven bouwen aan GEEFeconomie. We werden nog meer zichtbaar en er kwamen prachtige mensen op ons pad. Voor een van die prachtige mensen zijn wij en het leven in een GEEFeconomie zo waardevol dat zij een bedrag van €250.000,- doneerde aan Stichting GEEFeconomie!

Hiermee kunnen we verder bouwen aan datgene waarvan wij weten dat het de wereld mooier, liefdevoller, bewuster en duurzamer maakt. Wij zijn zo dankbaar voor ons pad, onze keuzes en kracht en dat er mensen zijn die ons zien en begrijpen! Die, net als wij, in overvloed geven en ontvangen.

Ik leef nu

Wat ik net gedaan heb was spannend, het voelt als de ultieme verwerping van alles waar onze huidige samenleving op gebouwd is. Ik heb namelijk mijn Toekomstsparen rekening bij de Rabobank opgezegd. Ofwel; mijn pensioenpotje vrij gemaakt om nu te gebruiken.

Sparen voor later…daar doe ik al een hele tijd niet meer aan. Ik kan niet sparen want daar hebben we de afgelopen jaren niet genoeg geld voor. Alles wat we ontvangen maken we in afzienbare tijd op aan de basisbehoeften (en een enkele keer een luxe product) in ons leven . Sparen is een vreemd woord geworden in ons leven. Maar ik had nog wel een gesloten rekening waar ik elk jaar een bedrag op stortten…voor later: “als ik stop met werken en geld nodig zal hebben om mijn pensioengat op te vullen”.

Deze laatste zin schreeuwt tekort! Sparen is bijna altijd vanuit een tekort en nooit vanuit het leven in het nu. Je spaart voor ‘later’, voor als je een keer niet genoeg denkt te hebben. Of voor als je een droom wilt verwezenlijken. Of in mijn geval voor als ik de pensioenleeftijd heb bereikt en dan denk niet waardevol genoeg te zijn zodat ik geld nodig zal hebben.

Maar waarom wachten tot je genoeg gespaard hebt om die droom te verwezenlijken…waarom zou je, je afhankelijk maken van of je wel of niet genoeg geld hebt om je droom te realiseren. Waarom begin je niet gewoon nu? En waarom zou je sparen voor later als je het geld eigenlijk nu kan gebruiken om te leven?

Een van de belangrijkste redenen om mijn pensioengeld vrij te maken is omdat het woord pensioen mij helemaal niets meer zegt. Waarom zou ik als ik een bepaalde leeftijd heb bereikt niet meer van waarde willen zijn voor de samenleving. Dat zou betekenen dat ik nu ‘werk’ en straks ooit weer ‘vrij’ ben. Terwijl ik me nu ook al vrij voel en toch heel waardevol ben met de dingen die ik doe. Ik noem dat geen werken, ik noem dat bijdragen. En dat houdt niet ineens op als ik 65 ben. Sterker nog, misschien word ik gedurende mijn leven wel nog waardevoller omdat ik wijzer wordt, meer ervaar en dat kan inzetten om de wereld nog mooier kan maken. En hoe meer waarde ik geef, hoe meer waarde ik zal ontvangen.

Energetisch is het dus ook een belangrijke stap. Alles mag vrij stromen, er wordt niets meer opgepot of achter de hand gehouden, zeker geen geld. Alles wat wij hebben wordt de wereld ingebracht, zodat het ook weer terug kan stromen naar ons. Dat is de overvloed waar wij in geloven. Die is er nu en die zal er over dertig jaar nog steeds zijn.

Ondanks dat ik er van overtuigd ben dat dit de juiste beslissing is, was het ook een spannende keuze. Het voelt als een hele belangrijke keuze die ingaat tegen alles wat mij geleerd is. Zekerheid verwerven door middel van geld. Ik geloof er niet meer in, ik walg er zelfs van dat, dat een waarheid is waar vele mensen dagelijks naar leven. Het maakt de wereld en mensen kapot. Dus ik ben kwetsbaar en krachtig en kies het tegenovergestelde. Ik kies voor nu, hier, leven, voluit! Ik voel de energie stromen, wat een vrijheid, wat een mooie keuze!

Intense harmonie

“Leef met ons mee in harmonie”, is de uitnodiging die wij elke dag opnieuw in de wereld zetten, dat is namelijk wie wij zijn. Een prachtige, uitnodigende, uitdagende, soms pijnlijke werkelijkheid waar wij elk moment voor kiezen. Tijdens de Pop Up Community, in een steeds wisselende groep mensen was het bijzonder mooi en intens om die harmonie steeds weer opnieuw er te laten zijn. Verder lezen Intense harmonie

Go out and do something remarkable…

Ongelofelijk trots ben ik! Trots, trots, trots op Robbert en mijzelf, op ons samen als partners in love, als team, als maatjes.

Ongeveer vier jaar geleden startte Robbert een zoektocht en ontdekkingsreis naar de huidige en nieuwe waarden in onze westerse economie en samenleving. Hij deed dat door rigoureuze keuzes te maken waarvan hij voelde dat die voor hem klopte. Hij moest loskomen van die huidige waarden om de nieuwe waarden waar hij in gelooft te ontdekken en te kunnen ervaren.

Samen op weg in de GEEFeconomie
Een aantal maanden later kwamen wij elkaar tegen en vervolgde wij samen de weg die wij de GEEFeconomie noemen. Fijn waarden zoals overvloed en vertrouwen staan centraal in een GEEFeconomie. Een leven in een GEEFeconomie is een leven in vertrouwen, vol bezieling en liefde, uitgaande van de stroom en de flow.

Als je ervoor kiest om vanuit andere waarden te gaan leven dan die nu in de samenleving gebruikelijk zijn, dan is dat een pad van omarming en afwijzing. Van verkettering en verbinding. Er zijn mensen die niets meer van je willen weten en mensen die alles van je willen weten.

En omdat de waarden waar wij voor gaan nog niet in de samenleving verankerd zijn als waardevol, is het naast vertrouwen ook doorzetten geweest. En naast overvloed ook heel veel eenvoud en genoegen nemen met dat wat er wel is.

Liefdevol teamwork
Wat ben ik trots dat wij samen als team zo zijn blijven geloven en vooral helemaal zijn blijven staan voor dat waarvan wij wisten en nog steeds zeker weten dat het duurzaam en liefdevol is.

Erkenning en bevestiging
Een aantal weken geleden werd ons (Stichting GEEFeconomie) een enorme donatie toegezegd. Naast het geld waarmee we onwijs mooie plannen kunnen realiseren, zijn we geraakt door de erkenning. De bevestiging dat mensen ons pad zien voor wat het is, waardevol. De erkenning van ons als mens, als voorlopers en pioniers op weg naar een mooiere, vooral liefdevollere samenleving. De beloning van ons vertrouwen en de bevestiging van ons geloof dat er geld toe gaat stromen naar dat wat echt waardevol is voor de wereld.

Pop Up Community
Een van de eerste officiële projecten van Stichting GEEFeconomie is de Pop Up Community. Van 27-06 tot en met 10-07 kun je meeleven en ervaren hoe een leven in een GEEFeconomie voelt. Geloof me, dat voelt heerlijk, het is mooi leven als onvoorwaardelijk geven en ontvangen het enige is dat je hoeft te doen! ;)

Je bent van harte welkom om de overvloed te komen ervaren en het leven mee te vieren!

(Bij het event vind je meer info)
https://www.facebook.com/events/244985502542066/

Samen slapen, natuurlijk!

Wat een geluk om elke ochtend met dit uitzicht wakker te worden!

Doris slaapt lekker tussen ons in in het grote bed. Het ontstond vanzelf na de eerste week met haar te hebben geslapen dicht tegen ons aan. Het voelt zo natuurlijk en vanzelfsprekend zo’n klein mensje dat net op de wereld is, heel dichtbij te hebben. Af en toe haar handje kunnen vasthouden en met de voedingen zelf ook niet uit bed hoeven geeft mij veel rust. Het voelt heel fijn en ook natuurlijk om ook ’s nachts zo in verbinding te zijn, echt samen, met elkaar. Dat we als gezin de gehele 24 uur met elkaar doorbrengen en niet afgescheiden worden als we daar zelf geen behoefte aan hebben. In een apart bedje, zelfs op een aparte kamer voelt voor mij zo onlogisch dat ik me er over verwonder hoe dat ooit ontstaan is (wie heeft dat ‘bedacht’?).

De meest gestelde vraag is: ben je niet bang dat je op haar rolt? Nee, daar zijn we niet bang voor, ze ligt vrij hoog tussen onze kussen in, dus daar rol je met je hoofd niet vanaf. Daarbij geloof ik er in dat je echt niet op je kind rolt, haar aanwezigheid is voor ons zo voelbaar dat we niet ‘vergeten’ dat zij er is. Net als dat je ‘onthoud’ dat je partner naast je ligt ’s nachts, zo weet je ook dat je kind er is.

De dag vanuit verbinding beginnen, met z’n allen, wetend dat zij helemaal bij ons hoort en altijd er mag zijn, op elk moment…ja, voorlopig zal dit mijn uitzicht blijven! :)

Geboortekaarsjes voor Doris

In voorbereiding op de komst van ons kindje hadden wij behoefte aan nieuwe, eigen rituelen, iets met symboliek dat uitdrukking zou geven aan onze gevoelens en emoties rondom de geboorte van Doris.

Een papieren geboortekaartje drukte voor ons de dankbaarheid maar ook het mooie en liefdevolle gevoel dat hoort bij de geboorte van Doris niet uit. Dus lieten we dat idee vallen waardoor er ruimte kwam voor andere creaties.

Iets met licht en doorgeven of verspreiden moest het worden…Ineens kwam het idee bij mij op om tijdens de bevalling onze doopkaarsen te branden en een nieuwe kaars voor Doris. Drie kaarsen die branden, een nieuw gezin, een nieuw lichtje ontstaan uit twee mensen die zielsveel van elkaar houden.

Een paar dagen daarna kwam het idee om een aantal mensen te vragen om tijdens de bevalling een kaarsje voor ons te branden. Voor kracht voor mij maar ook als een welkomsboodschap voor het nieuwe mensje dat ter wereld kwam. Welkom in iedergeval bij de mensen die een kaarsje branden en bewust stilstaan bij dat zij er aan komt…dat gaf ons een heel warm gevoel…precies wat wij voor Doris willen: het gevoel dat zij welkom is.

Dat gevoel van welkom zijn dat wilde we graag verspreiden en geïnspireerd door de Wereld Vredesvlam, leek het ons fijn om geboortekaarsjes uit te delen aan de mensen die op kraamvisite komen. De kaarsjes zouden wij even laten branden aan de grote geboortekaars van Doris die tijdens de bevalling brandde. Om zo haar licht door te geven aan alle mensen die haar welkom komen heten en kennis met haar komen maken. Het aansteken van het kaarsje betekent voor ons: welkom op deze wereld en welkom bij ons, Doris.

Ondertussen hebben we al heel wat kaarsje mogen uitdelen en branden zij in Utrecht, Rotterdam, Westerhoven, Nijmegen, Eindhoven, Lelystad en zelfs in Denemarken en in Canada wordt Doris welkom geheten!

De gevoelens, emoties en waarden waar wij uitdrukking aan wilde geven komen met deze rituelen helemaal tot zijn recht…verbinding, licht, warmte, bezieling en eigenheid. Mooie waarden om Doris mee te begroeten op deze wereld!

Steeds weer krijgen wij foto’s van brandende kaarsjes opgestuurd, en steeds weer staan wij dan even stil bij hoe dit mensje, ons kind, maar zeker ook een kind van de wereld, welkom is in zoveel huizen en harten!

Welkom Doris, we zijn zo gelukkig dat je er bent!

Verhalenboekje vol reisavonturen!

Superduperblij met mijn verhalenboekje!

Afgelopen weken heb ik geschreven en herbeleeft…wat was het een ontzettend gaaf avontuur, een magische reis door de natuur en een wereld zoals ik hem graag zie. Spontane, warme ontmoetingen waren overduidelijk de bedoeling en hebben de reis gemaakt tot wat hij was: overweldigend en liefdevol.

Woorden als eenvoud, overvloed, liefde en natuurlijk bezieling zijn niet meer weg te denken uit mijn leven en door deze ervaring nog meer verankerd in mijn wereld. I love it!

Jij kunt er ook van meegenieten, door het boekje te downloaden en lezen. Laat je inspireren door de vrijheid…wie weet laat het je een nieuwe wereld zien. Geniet ervan!

Met een enorme glimlach,
Petra

Overgave aan mijn geloof

Vrijdag vertrek ik. Richting Eindhoven, België, Frankrijk, Spanje…prachtige plekken zullen op mijn weg komen. Mooie mensen zal ik ontmoeten, liefde en vertrouwen zal ik geven. Lopen en liftend, Hitch&Hike…Avontuur en rust. Geloof en overgave. Mijn wereldbeeld en mensbeeld bevestigend. De wereld is mooi en daar draag ik aan bij. Door Liefde te leven, waar ik ook ben, met wie ik ook ben, altijd met mijzelf.

Drijfveer is vertrouwen op het hogere, het goddelijke helemaal kunnen ervaren, in mijn eentje. En het vertrouwen en ervaren van overvloed aan liefde ook hier op aarde bij mensen. Ik heb het al mogen ervaren en het is nu tijd om dat duurzaam te omarmen, in te lijven, te bekrachtigen. Midden in de wereld.

De laatste weken, maanden, jaren…mensen die bang zijn, die blijven trekken om mij te behoeden…Voor de liefde en het vertrouwen….en tot nu toe gaf ik ze ook steeds een heel klein eindje touw waar ze nog aan konden trekken. Dat mag ik nu loslaten. Het is tijd om te gaan staan in vrijheid!

Overgave aan mijn geloof. Dat mensen te vertrouwen zijn, dat ik kwetsbaar en afhankelijk mag zijn van anderen, dat ik mijn behoefte onvoorwaardelijk mag volgen en daar de consequenties van mag dragen. Dat ik open en raakbaar ben voor liefde en leven. Dat ik mijzelf niet hoef in te laten met ego’s, macht, ongelijkwaardigheid, negativiteit, onzekerheid. Dat ik mag constateren dat het er is, en er verder helemaal niets mee hoef. Dat ik mijn leven mag leiden zoals ik dat graag wil, omdat ik weet dat ik gedragen wordt door het goddelijke, het hogere, het zuivere, het helende als ik voor liefde kies.

Het einde van angst

Al ruim een jaar zit de beslissing om alleen op reis te gaan er aan te komen en elke keer dat ik er over dacht, er over voelde en er over sprak met Robbert was het nog niet het moment. Om de zoveel tijd kwam de behoefte om er alleen op uit te trekken omhoog, maar steeds was het nog niet de bedoeling. Sinds vorige week weet en voel ik dat het nu wel de bedoeling is. Als een kado dat ik langzaam heb uitgepakt. Ik mag op reis om alles waar ik in geloof te ervaren en in de wereld te brengen.

Ik geloof in liefde, onvoorwaardelijk, in elk mens. Ik geloof dat ik gedragen wordt en dat ik onuitputtelijk kan putten uit de bron van liefde, vertrouwen en kracht. Ik weet dat ik kan mediteren als het nodig is, dat ik kan ademen als het nodig is, dat ik mijn chakra’s volop kan laten stromen als het nodig is, dat ik mijzelf kan helen als het nodig is. Dat ik stil kan zijn als een situatie er om vraagt en mijzelf kan uitspreken op moment dat dat het meest waardevol is. Dat ik leiding kan nemen en kan volgen. Dat ik helemaal nat geregend kan blijven lachen naar het leven. Dat ik onafhankelijk van welke factor dan ook, het geluk omarm. Wat geloof ik in veel moois, ik mag elk moment kiezen om te gaan staan voor waar ik in geloof.

Sinds ik in 2002 een burn-out kreeg en depressief was ben ik in beweging geweest. Altijd zoeken en leren als ik voelde dat er ergens nog verdriet of angst zat. Als er ergens een schakelaar op donker stond in plaats van op licht. Een zacht stemmetje vertelde me altijd: er is meer dan dit, jij bent groter dan dit. Toe maar, stap in het licht en ga je volle potentie leven.

Het stemmetje wakkerde mijn nieuwsgierigheid steeds weer aan. Ik wist dat ik er nog niet was, ik wist zelfs niet zeker of ik er zou komen of hoe die ‘volle potentie’ eruit zou zien. Wel voelde ik dat het in beweging zijn, het ‘op weg zijn naar’ mij voldoening bracht. Met elke ontdekking was ik blij, wist ik dat ik niet meer terug ging naar het oude, maar juist op weg was naar iets mooiers dan dat ik kende.

Dan weer een reeks bezoeken aan de psycholoog, dan een meditatiecursus, dan naar yoga, dan een NLPopleiding volgen, dan naar een coach, dan weer naar een natuurtherapeut of een training Chakrahealing volgen. Tussendoor ook nog prachtige boeken gelezen, in mijn eentje gereisd, de Wim Hof Methode leren toepassen, een massagecursus gedaan. Een lange lijst van verschillende werelden en methoden die ik leerde kennen zou ik hier kunnen noemen. Als een soort gereedschapskist die voller en voller werd met gereedschap om mijzelf te zijn, om duurzaam geluk te ervaren en los te komen van illusies, ego, ratio en angst.

Wat ben ik trots op dat ik altijd zo open heb gestaan voor het gevoel van ‘er is meer’ en daar ook actief naar op zoek ging. Ik wist diep van binnen dat elke schakelaar in mij op ‘licht’ kon staan, dat er geen kapstokjes meer hoefde te zijn voor angst, verdriet, boosheid, jaloezie of kleinheid. Het heeft mij gemaakt en gebracht daar waar ik nu ben: bij het einde van angst. Wat nu voor mij ligt is een leven waarin alleen liefde en vertrouwen zijn. Ik zie een enorme bol met licht voor me die de wereld, en iedereen die het wil en durft, verwarmt en uitnodigt.

Een essentieel leven waarvan de bedoeling glashelder is, dat heeft mijn onuitputtelijke nieuwsgierigheid me opgeleverd. Dat mag gevierd worden, en dat is precies wat ik ga doen, op weg naar zuid-europa!

Do the city, be(rlin) the city

‘Oooh gaaf, Dennis organiseert iets in Berlijn! Wel weinig concrete informatie…ik begrijp niet wat er nou precies gaat gebeuren? Maar het maakt me wel nieuwsgierig en het is georganiseerd door een goede vriend die mooie dingen doet. Én het is in Berlijn! Ik ben eigenlijk wel te oud om mee te doen…Tja, toch maar even wat meer info vragen straks.’

Dit waren de eerste gedachten die ik had toch ik de aankondiging van Do The City las. Een project in Berlijn georganiseerd door Schoolclash. Het zou gaan over non formal education in an urban context. Maar wat dat nou precies is?

Mijn nieuwsgierigheid en de behoefte om een andere omgeving te ervaren wonnen het (zoals altijd). Dus ik liften op vrijdag 21 november naar Berlijn om zeker op tijd te zijn voor het project dat zaterdag 22 november van start ging. Een hele week zouden wij ondergedompeld worden in de urban context die Berlijn te bieden heeft. Dat dit een grootse context is wist ik al door mijn eerder bezoeken aan Berlijn. We zouden praten over non formal education en ervaren hoe leren ook anders kan dan in een formele setting (dus zonder school met normen en doelen). Gewoon leren zoals leren bedoeld is, vanuit je eigen niveau en persoonlijke behoeftes.

Met een groep deelnemers uit deelnemers uit drie verschillende landen aangevuld met verschillende workshopleiders uit Berlijn gingen we van zondag tot en met zaterdag aan de slag. In deze blog licht ik drie methoden uit die mij het meest hebben geprikkeld.

Maak je eigen omgeving mooier
De workshop die een middag duurde werd geleid door Silke en Viola van A*BOUT. Een simpele uitleg en hele mooie materialen leiden er al gauw toe dat we op pad ging, de urban context in. Ik had na een paar dagen samenwerken aan het project behoefte om even alleen op pad te gaan en mijn eigen creatie de vrije loopt te laten. Met een tasje met materialen en een schriftje met hele simpele ‘opdrachtjes’ (meer ideeën/uitnodigingen) ging ik op pad. Ideeën waren bijvoorbeeld feed a bird, wrap a gift, look for darkness en draw a sign on the ground. In het tasje met materialen zaten de spullen die je kon gebruiken bij de opdrachtjes (vogelzaad, inpakpapier, stoepkrijt).

Ik kreeg veel energie van de workshop, omdat ik mij uitgenodigd voelde om op mijn eigen manier, geprikkeld door kleine opdrachtjes de omgeving positief te beïnvloeden. Ik kon zelf in de 1,5 uur die we hadden zelf kiezen welke opdrachtjes voor mij goed voelde en ik wilde uitvoeren. Alle vrijheid om zelf te creëren en de tijd te nemen voor een opdracht die ik belangrijk vond. Ook kreeg je een fotocamera mee om van alle dingen die je gedaan had een foto te maken zodat we later van elkaar konden zien hoe we de omgeving veranderd hadden.

“Berlin ist arm, aber sexy.”

Fotografie
De fotografie-uitdaging werd gegeven door Barbara Antal, een fotografe die in Berlijn woont. Bij het horen van de opdracht zat ik wederom te stuiteren op mijn stoel, wat een leuke uitdaging! Een opdracht waarbij ik weer veel vrijheid voelde om mijn eigen niveau op te zoeken en vandaar uit te creëren. Ook deze opdracht deed ik alleen.

We kregen een blad met daarop vijf quotes over Berlijn. Vanuit het gevoel dat je bij deze quotes had werd je uitgenodigd om foto’s te maken. Deze foto’s bekeken we achteraf weer om ook elkaar creaties en ontwikkeling te zien.

Door de quotes als onderwerp te gebruiken kon je het zo mooi, makkelijk, moeilijk, diepgaand maken als je zelf wilt/kunt. Soms heb ik een foto gemaakt met een woord dat ook in de quote terug kwam, andere keren heb ik het gevoel dat uit de quote sprak vastgelegd in beeld. Een mooie opdracht om op een hele andere manier de stad/omgeving te bekijken. Je bent op zoek naar iets, beschouwend, bewust…daardoor kon ik de energie die in Berlijn is nog beter opzuigen.

“I don’t believe there isn’t anything in the whole earth that you can’t learn in Berlin except the German language.”

Mindmapping
De mindmapping was onderdeel van de presentatie van de Kanuclub uit Berlijn. Een club mensen die kano-tochten organiseert op de Spree om de deelnemers Berlijn op een andere manier te laten ervaren. Vanuit een ander perspectief ook, namelijk vanaf het water. Nadat we hadden gehoord hoe zij dat aanpakken en welke geweldige uitkomsten dit non-formeel leren met zich meebrengt, mochten we zelf aan de slag met een mindmap.

Het thema van de mindmap was ‘Water’. Vandaar uit kon je verder associëren. Een hele vrije oefening waarbij ik mijn gedachten over water, flow en stromen opschreef. Ook dit was weer een vorm waarbij je het zelf als deelnemer zo moeilijk, makkelijk of diepgaand kon maken, naar gelang je eigen behoefte op dat moment. Een aantal deelnemers beschreven in de mindmap hun ervaring met bepaalde waters (bijv, rivier de Rijn of de Noordzee), ik kwam uit bij een meer metaforische beschrijving van water en de eigenschappen van water. Bij deze opdracht waren bewustwording, creatief denken rondom een gegeven onderwerp, mijn eigen interesses kiezen en beschrijven en op een andere manier noteren en schrijven dingen die ik geleerd of verder ontwikkeld heb.

Voldoening
Wat kijk ik met ongelofelijk veel voldoening terug op deze week en wat neem ik veel ideeën mee naar huis om hier in Nederland iets mee te doen. Het begrip non-formeel leren heeft me nieuwsgierig gemaakt naar meer, tegelijkertijd realiseer ik me dat ik al een non-formal educator ben (lees ook de blog over Julie). Ik leer het beste door te doen, ik leer het meeste door te ervaren, ik leer het fijnste als ik in vrijheid mag kiezen en voelen waar ik mijn nieuwsgierigheid op los mag laten. Door op deze manier ook met jongeren te werken, geef ik hen ook de ruimte om datgene te leren en ontwikkelen waar zij blij van worden.

Wat een leerervaring, wat een inspiratie, inzichten en verbindingen neem ik mee uit Berlijn. Mijn visie over educatie is wederom scherper geworden: non-formeel en informeel leren is persoonlijker, creatiever, diepgaander, spannender, breder, vrijer, speelser dan formeel leren. Ervaren en ontwikkelen vanuit je eigen behoefte is belangrijker, waardevoller en essentiëler dan leren wat je wordt opgelegd. Je kunt altijd en overal leren en ontwikkelen, onafhankelijk van de situatie waarin je, je bevindt, gebruikmakend van de situatie waarin je, je bevindt. Voor mijzelf een heldere visie waar ik de komende tijd mee meer over ga schrijven en van waaruit ik ga creëren.

Dank je wel Dennis en Jan Willem voor deze superervaring! Op naar meer leren door leven!

Volgend jaar wil ik heel graag een soortgelijk project in Berlijn organiseren voor Nederlandse docenten om hen te laten ervaren hoe mooi leren in een non-formele context is. Mocht je interesse hebben, stuur me dan een mailtje!